Πώς θα γίνει να είναι διαβασμένο το παιδί σας μέχρι τις 5-6 το απόγευμα και να γλιτώσετε τους απογευματινούς καυγάδες;
Διαβάζουμε το πόνο μιας μάνας:
Φέτος το πήρα απόφαση. Η Νίκη πρέπει να μάθει να διαβάζει μόνη της. Όχι μαζί μου. Οι εκφράσεις, “έχουμε διάβασμα»”, “έχουμε διαγώνισμα”, “έχουμε εκθέσεις”, “έχουμε εργασίες”, θα γίνουν: “έχεις διάβασμα”, “έχεις διαγώνισμα”, “έχεις έκθεση” και πάει λέγοντας.
Πέρυσι η χρονιά ήταν ομολογουμένως πολύ δύσκολη για εμένα. Ξυπνούσαμε από τα χαράματα με το παιδί. Εγώ να ετοιμαστώ για τη δουλειά, η Νίκη για το σχολείο. Να περάσει το 8ωρο. Να επιστρέψω από τη δουλειά με την ψυχή στο στόμα. Να την πάρω από το σχολείο ( ολοήμερο ή όχι το ίδιο κάνει) σχεδόν αδιάβαστη, να επιστρέψουμε σπίτι, να φάμε κάτι στα γρήγορα, να φύγουμε για να την πάω αγγλικά ή μπαλέτο και να επιστρέψουμε τέλος στο σπίτι κατά τις 8 όπου τότε άρχιζε ο μεγάλος Γολγοθάς: ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΜΑ. Το αποτέλεσμα το ξέρετε, το ζείτε οι περισσότεροι από εσάς.
Κλάμα, γκρίνια, γκρίνια, και πάλι γκρίνια.
Φέτος, αυτό δεν θέλω να το ζήσω ξανά. Αυτός είναι και ο λόγος που έχω αρχίσει να ψάχνω τρόπους να κάνω τη ζωή μου (και του παιδιού μου) ευκολότερη. Να μην έχουμε “συγκρούσεις” για αυτό το ζήτημα.
Να μάθει επιτέλους να διαβάζει μόνη της και όχι έχοντας εμένα πάνω από το κεφάλι της.
Θα ρωτήσω, θα μάθω και θα επιλέξω ένα άλλο σχολείο.
Ένα σχολείο που εκτός απ´τις γνώσεις, την αγωγή και τις εμπειρίες μαθαίνει στα παιδιά:
- Να μελετούν μόνα τους και να τα καταφέρνουν.
- Να κάνουν τη δουλειά τους σιγά σιγά και μόνα τους.
Πιστεύω πως μπορούν και μάλιστα καλύτερα χωρίς τις υποδείξεις έξωθεν.
Φαντάζομαι ένα σχολείο που μαθαίνει στα παιδιά μας να τα καταφέρνουν μόνα τους.
Φτάνει πια το πρωινό και μεσημεριανό δικό μου πάνε έλα στο σχολείο.
Το σχολικό θα την παίρνει από τη πόρτα μας και θα την φέρνει στο σπίτι μας χωρίς καθυστερήσεις και βάσανα. Θα έχει μάθει να διαβάζει μόνη της και να τα καταφέρνει πολύ καλύτερα.
Υπάρχουν και σχολεία που λύνουν όλα αυτά τα προβλήματα.
Επιλέγω Σχολεία ΑΞΙΟΝ.
