Η μέρα των τριών Ιεραρχών είναι κάθε χρόνο άλλη μια ευκαιρία…
Στο ΑΞΙΟΝ αφήνουμε το μάθημα της ” έδρας” και μπαίνουμε στην ουσία…
Συζητάμε πολλά…
Τι είναι ο δάσκαλος, πώς είναι ο Δάσκαλος, πώς αξιολογεί τη δουλειά του, πώς κρίνει την αποτελεσματικότητα στο έργο του; Κρίνει τους μαθητές του ή ανέχεται και την δική τους κρίση; Κρίνει και ανταμοίβει ή και αυτοκρίνεται; Φωτίζει ή φωτίζεται ;
Πως εκτιμούμε την αριστεία, πώς την προσπάθεια, πώς την τόλμη, πώς την αποτελεσματικότητα, πώς την λογική, πώς την ετοιμότητα, πώς το ομαδικό πνεύμα, πώς τις γνώσεις, ποιες γνώσεις, πώς το ήθος κλπ …
Πόσοι παράγοντες συντελούν στην εξέλιξη καθενός μας ;
Η βαθμολογία του μαθητή απ´ τον δάσκαλο έχει και μια άλλη κρυφή αλλά μεγάλης διάρκειας πλευρά … την γνώμη του μαθητή για τον δάσκαλο.
Όλοι μας γνωρίσαμε δεκάδες δασκάλους στα χρόνια που κάτσαμε στα θρανία, αλλά πόσους,
ποιους και γιατί τους θυμόμαστε ; Μάλλον είναι μετρημένοι στα μισά δάχτυλα του ενός χεριού, ένας δύο τρεις… πόσους;
Αυτογνωσία μας χρειάζεται…